Hij pakte Marisols hand en leidde haar naar de slaapkamer, zijn ogen stralend van hoop. Nerveus glimlachte ze even, bang om hem teleur te stellen.
De sfeer werd intiem.
Don Tomás fluisterde haar lieve woordjes toe toen plotseling zijn gezicht vertrok en zijn ademhaling zwaar werd.
Hij liet Marisols hand los, legde de andere op zijn borst en liet zich zwaar op het bed vallen.
“Don Tomás! Wat is er met hem aan de hand?” schreeuwde Marisol, haar ogen wijd opengesperd van afschuw.
Ze probeerde hem tegen te houden, maar zijn lichaam was al stijf en doorweekt van zweet.
Een hese kreun ontsnapte haar, waardoor de jonge vrouw begon te sidderen.
Het beeld van het drankje dat hij enkele minuten eerder had gedronken flitste door zijn hoofd: wat hij voor een “verjongend” middel had gehouden, was veranderd in een stille gifstof.
In wanhoop riep Marisol om hulp. De dochters van Don Tomás en andere familieleden stormden de kamer binnen en troffen de oude man roerloos aan en de jonge bruid in tranen, volledig in de war.
Die nacht was een chaos van geschreeuw, geren en gehuil.
Ze brachten Don Tomás naar het ziekenhuis, maar de artsen konden alleen het ergste vaststellen: hij had een plotselinge hartaanval gekregen als gevolg van inspanning en zijn leeftijd.
Het nieuws verspreidde zich door de hele stad.
Degenen die al fluisterden over ongelijkheid in het huwelijk, hebben zich nu luider laten horen.
Sommigen hadden medelijden met Marisol, anderen bespotten haar:
“Hij had niet eens tijd om haar een zoon te schenken… het lot is rechtvaardig.”
Marisol bleef zwijgend, haar blik verdiept in gedachten.
Ze herinnerde zich zijn woorden: “Ik zal mijn plicht vervullen.” Maar die plicht begon nooit; het eindigde in een tragedie die niemand had kunnen voorzien.
Na de begrafenis was het geld van de bruiloft voldoende om de schulden van de familie af te betalen en de zorg voor zijn broer te bekostigen.
In ruil daarvoor onderging Marisol een wreed lot: ze werd weduwe op twintigjarige leeftijd en bleef voor altijd bekend als “de tweede vrouw van Don Tomás”.
De huwelijksnacht, die het begin had moeten markeren van een verloving vol druk en verwachtingen, bleek de laatste nacht van het leven van de man te zijn… en het begin van een zwaar kruis dat de jonge vrouw de rest van haar leven zou moeten dragen.
