Een zeventigjarige moeder klopte aan bij haar zoon om geld te lenen voor een operatie. Hij bood haar alleen een pakje instantnoedels aan. Maar toen ze het thuis openmaakte, verstijfde ze en barstte ze in tranen uit.
Het was laat in de middag op het platteland van Texas en een lichte regen maakte de stoffige weg wazig.

Een bejaarde vrouw, mevrouw Helen Carter, strompelde langzaam over het grindpad, haar wandelstok tikte zachtjes op de grond. Over haar schouder hing een verbleekte canvas tas met wat ziekenhuispapieren en net genoeg muntjes voor een brood.

Helen was zeventig jaar oud. Haar benen trilden bij elke stap, maar ze had haar besluit genomen. Vandaag zou ze haar zoon Michael bezoeken, de jongen die ze met haar eigen handen had opgevoed na de vroegtijdige dood van haar man.

Bij haar was een hartaandoening geconstateerd en de artsen hadden haar verteld dat ze binnenkort geopereerd moest worden. De operatie zou duizenden dollars kosten, veel meer dan ze al had uitgegeven. Haar enige hoop was gevestigd op haar zoon, die inmiddels eigenaar was van een succesvolle bouwmaterialen- en ijzerwarenzaak in het nabijgelegen Houston.

Helen vroeg niet veel, alleen genoeg om zijn leven te redden. Diep van binnen geloofde ze dat haar zoon, hoe druk en succesvol hij ook was, zijn moeder nooit in de steek zou laten.

vervolg op de volgende pagina