Ze liepen langs vuilnisbakken achter een hoog glazen gebouw toen iets Laura’s oog trok—een leren portemonnee, half verborgen onder vochtige bladeren.
“Mam,” fluisterde ze en trok aan Lucy’s jas. “Kijk.”
Lucy draaide zich om en fronste. “Waarschijnlijk is hij leeg.”
Laura bukte zich en raapte hem op. Haar ogen werden groot. De portemonnee was dik—gevuld met biljetten. Honderden, misschien duizenden dollars. Er zaten ook creditcards in, een rijbewijs, en een glimmend zilverkleurig visitekaartje met de tekst:
Gregory H. Turner, advocaat. Turner & Associates.
Lucy verstijfde. “Leg hem terug.”
“Maar mam, er zit zo veel in—”
“Nee,” zei ze vastberaden. “Het is niet van ons. We brengen het terug.”
Laura aarzelde, maar knikte. Vanbinnen wist ze dat haar moeder gelijk had.
Turner & Associates was slechts drie straten verderop. Het gebouw was glanzend, modern en intimiderend. Laura voelde zich klein ernaast.
