— Hij keek in de wasmand. Een berg onfrisse kleren, vooral van hem en van Kostja, kwam bijna tot aan de rand. Zijn favoriete grijze T-shirt, dat hij thuis altijd droeg, lag ergens helemaal onderin die hoop. Andrej sloeg met kracht de badkamerdeur dicht en liep naar de slaapkamer.
Svetlana zat in de stoel bij het raam met een tablet in haar handen, gekleed in een net huispak. Om haar heen heerste een eiland van orde. Haar helft van het bed was perfect opgemaakt, op het nachtkastje lag geen stofje. De lucht leek hier schoner. Ze tilde haar hoofd niet op toen hij binnenkwam, maar hij wist dat ze zijn aanwezigheid voelde.
— Svet, we moeten praten, — begon hij met de toon van iemand die moe is van kinderachtige spelletjes en bereid is grootmoedig te zijn.
Ze liet de tablet langzaam zakken en keek hem aan. In haar blik zat geen woede en geen gekwetstheid. Alleen een koele, rustige verwachting.
— Ik luister.
— Zo kan het niet langer, — hij maakte een gebaar naar de onzichtbare ruimte om zich heen, waarmee hij het hele appartement bedoelde. — Jij hebt van ons huis een varkensstal gemaakt. Je hebt een staking uitgeroepen en daar lijdt iedereen onder. Vooral ik.
Hij verwachtte dat ze zou tegenspreken, zich zou verdedigen, maar ze zweeg, en dat maakte hem nóg gekker dan geschreeuw.
— Heb je het begrepen? Ik kom thuis in een vies huis waar niks te eten is. Mijn zoon leeft op een of andere rommel. En dat allemaal door jouw trots! Door één woord dat hij er zonder nadenken uitflapte! Je gedraagt je als een koppig kind.
— Ik gedraag me als iemand die is gestopt met gratis bedienend personeel te zijn, — antwoordde ze even vlak. — Het huis is geen varkensstal geworden door mij. Maar doordat twee volwassen mannen niet in staat zijn hun bord naar de gootsteen te brengen en op de wasmachine een knop in te drukken. Dit is niet mijn staking, Andrej. Dit is jullie echte leven zonder mijn deelname.
Zijn gezicht vertrok. Hierop was hij niet voorbereid. Hij wilde dat ze berouw toonde, haar ongelijk toegaf, en dan zou hij haar—zo grootmoedig als hij was—vergeven en haar opdragen ontbijt te gaan maken.
