De reactie volgde snel. Er kwamen juridische dreigementen, kwetsende e-mails en een voicemail van Carly die zo luid en scherp was dat John naar buiten moest om adem te halen.
Later die avond vond ik hem op de achtertrappen, met zijn handen ineengeklemd en zijn ogen gericht op de sterren.
‘Ze zijn boos, mam,’ zei hij zachtjes. ‘Ik wilde niet dat dit uit de hand zou lopen.’
De reactie volgde snel.
‘Ik weet het, schat,’ antwoordde ik. ‘Ik ook niet. Maar ze hebben hun keuze jaren geleden al gemaakt, John. Na mijn studie lieten ze me allemaal in de steek. Ja, ik ben naar de bruiloften van Diana en Carly geweest, maar ze hebben me niet gebeld voor de geboorte van hun kinderen. Ben is in Thailand getrouwd en heeft me niet uitgenodigd. Jij hebt nergens om gevraagd .’
Hij keek me aan, de tranen stroomden over zijn wangen.
“Je vroeg niets anders dan liefde en zorg. Je nam alles wat je in je had en gaf me alles wat ik me ooit had kunnen voorstellen. Je gaf me de kans om moeder te zijn van een kind dat me aanbidt.”
“Je hebt nergens om gevraagd.”
