— Sveta, wacht even, — hij sloot zijn ogen. — We moeten praten.
— Waarover? Als het over boodschappen gaat, maak je geen zorgen, dat regelen we zelf, alleen…
— Jullie kunnen niet komen.
Er viel een stilte. Lang en zwaar.
— Wat? — vroeg zijn zus uiteindelijk, en in haar stem klonk plots metaal.
— Sveta, het spijt me, maar we hebben jullie niet uitgenodigd. Lena wilde dat we Nieuwjaar samen zouden vieren. We zijn dit jaar ontzettend moe, we hebben tijd voor onszelf nodig…
— Maak je een grapje? — onderbrak ze hem, en nu was de woede duidelijk hoorbaar. — Zeg je dit serieus tegen me? Een dag voor vertrek?
— Ik wist niet wat mama je had verteld…
— Dat wist je niet! — ze barstte uit in een lach, maar die klonk venijnig. — Natuurlijk wist je dat niet! Jij weet nooit iets als het je niet uitkomt! Weet je wat, Anton? Het kan me niks schelen om jouw datsja! Maar jij blijkt dus een complete egoïst te zijn!
— Sveta…
— Zwijg! — ze schreeuwde nu. — Denk je dat ik het niet begrijp? Dit is allemaal het idee van jouw kostbare Lenka, toch? Zij heeft ons vanaf het begin al niet gemogen! Ze keek altijd op ons neer! En jij, slappeling, doet alles wat zij zegt!
— Waag het niet zo over mijn vrouw te praten!
— Ik zeg wat ik wil! — Sveta’s stem trilde van woede. — Wij zijn familie, snap je? Familie! En zij is een buitenstaander! En als jij voor haar kiest, weet dan dat mama dit te horen krijgt. En ze zal heel teleurgesteld zijn. Heel erg.
— Laat haar het maar weten, — Anton voelde iets in zijn borst loskomen. — Ik ben met Lena getrouwd. Zij is mijn familie. En jullie…
— Wij wat?
— Jullie zouden soms eens kunnen begrijpen dat de wereld niet om jullie draait. En dat ik ook recht heb op een privéleven. Op mijn eigen huis. Op mijn grenzen.
— Grenzen! — snoof Sveta. — Heeft zij je die psychologische onzin aangeleerd? Grenzen, persoonlijke ruimte… En hoe zit het dan met familiewaarden? Met bloedbanden?
— Familiewaarden zijn niet dat één iemand altijd alles geeft en de rest alleen maar neemt, — Anton verbaasde zich over de vastheid in zijn eigen stem. — Sveta, ik hou van je. Je bent mijn zus. Maar Lena en ik vieren dit Nieuwjaar samen. Het spijt me.
