“Waarom denk je dat?”
Ik somde alles op: de telefoon, de geheimzinnigheid, de afstand. “Er is iets veranderd.”
“Nou, ik heb het gevoel dat jij ook iets verbergt.”
Ik was verbaasd. “Ik bereid een verrassing voor!”
Alleen ter illustratie | Bron: AmoMama
“Ja, nou, jij bent niet de enige die mensen kan verrassen,” mompelde hij, zichtbaar geïrriteerd, en verliet de kamer.
Ik stond daar, verbijsterd. Was hij boos omdat ik hem ergens op had betrapt? Overdreef ik?
Even later kwam hij terug en verontschuldigde zich.
“Laten we dat allemaal vergeten,” zei hij.
Alleen ter illustratie | Bron: AmoMama
Ik knikte en probeerde te glimlachen, maar de angst borrelde in me op. Er klopte iets niet en ik kon het gevoel niet van me afschudden dat ik iets zou leren wat ik niet wilde horen.
De dag voor onze trouwdag was ik Adams cadeau zorgvuldig aan het inpakken toen ik de voordeur hoorde opengaan. Mijn hart zonk in mijn schoenen en ik verstopte het half ingepakte cadeau snel onder de bank.
