Ik was bezig met het plannen van een verrassing voor onze eerste trouwdag toen een bepaalde “baby” mijn man een berichtje stuurde – Verhaal van de dag

Ik hoorde hem de kamer binnenkomen.

“Hé, schat,” riep hij, terwijl hij zijn tas op bed liet vallen. “Hoe was je dag?”

” GOED. “

Adam legde zijn telefoon op het nachtkastje, zodat iedereen hem kon zien. Dat deed hij nooit. Zijn telefoon bleef altijd bij hem, alsof hij aan zijn hand vastgelijmd zat.

Hij pakte zijn handdoek en liep zonder iets te zeggen de badkamer in. Ik stond daar, met trillende handen. Er leek iets mis te zijn. Ik zei tegen mezelf dat ik niet moest kijken, ik moest hem vertrouwen.

Maar op dat moment verscheen de naam “Baby” op het scherm.

Ik las het bericht:

Je bent er morgen toch ook? Dat heb je beloofd.

“Nee, nee, nee…” mompelde ik zachtjes.

Kan dit echt? Heeft Adam me bedrogen? Was alles waar ik in geloofde slechts een illusie?

Ik legde de telefoon snel terug op het nachtkastje en probeerde mijn ademhaling te kalmeren. Ik wist niet wat ik moest doen.

Ik nam het cadeautje aan en pakte het snel verder in. Ik zette alle gedachten aan ‘een baby’ uit mijn hoofd, althans voor even.

Toen Adam uit de badkamer kwam, leek hij mijn opwinding niet op te merken. Hij kuste me op mijn wang, maar ik reageerde nauwelijks.

“Ik ben een beetje moe vanavond,” mompelde ik. “Ik denk dat ik er maar mee stop.”

Adam trok een wenkbrauw op. “Gaat het wel? Je lijkt een beetje van de weg af.”

“Ik ben gewoon… ik weet het niet. Misschien heb ik gewoon wat ruimte nodig om na te denken.”

“Oké. Ik ben er voor je als je me nodig hebt.”

***

De volgende ochtend was het onze eerste trouwdag. Adam vertrok vroeg zonder een woord te zeggen. Ik besloot hem te volgen om te zien wat hij echt van plan was.