‘Ze heeft het je verteld,’ zei hij. Het was geen vraag.
‘Ja.’ Ik ging naast hem zitten. Het jachtgeweer bleef bij de deur staan. ‘Hoe wist je dat haar iets was overkomen?’
“In eerste instantie niet. Marie kreeg drie weken geleden nog een telefoontje van een angstig tienermeisje. Het gebeurt vaker dan je denkt. We krijgen voortdurend telefoontjes. Kinderen die gewond raken en niet weten waar ze terecht kunnen.”
‘Wat doen jullie? De Guardians?’
Thomas draaide zich naar me toe. ‘Wij bestaan om kinderen een gevoel van veiligheid te geven. Wanneer een kind wordt misbruikt en de dader onder ogen moet zien – in de rechtbank, op school, waar dan ook – dan zijn wij er. We staan aan hun zijde. We zorgen ervoor dat ze weten dat ze er niet alleen voor staan. Dat er grote, intimiderende mensen zijn die hen steunen.’
“Jullie zijn toch geen burgerwacht?”
‘Nee meneer. Wij overtreden geen wetten. Wij doen niemand kwaad, zelfs niet degenen die het verdienen. We werken samen met de politie, de sociale diensten en het openbaar ministerie. We bieden alleen maar steun. Emotionele steun. Fysieke aanwezigheid. Kinderen voelen zich veiliger als ze weten dat er een dozijn motorrijders buiten de rechtszaal staan te wachten.’
Ik liet dat even bezinken.
‘Je dochter is dapper,’ vervolgde Thomas. ‘Dapperder dan ze zelf beseft. Het vergde moed om contact met ons op te nemen. En het je vanavond vertellen vergde nog meer moed.’
“Ik had je bijna neergeschoten.”
‘Ik weet het. Ik zou hetzelfde hebben gedaan als ik een vreemdeling uit het raam van mijn dochter had zien klimmen.’ Hij glimlachte lichtjes. ‘Eigenlijk zou ik waarschijnlijk niet eerst een waarschuwing hebben gegeven.’
Ik moest bijna lachen. Bijna.
“Wat gebeurt er nu?”
Thomas stond op. « Bel nu de politie. Doe aangifte. Laat je dochter door een arts onderzoeken. Leg alles vast. Het wordt moeilijk. Ze zal haar verhaal meerdere keren aan verschillende mensen moeten vertellen. Uiteindelijk zal ze Williams in de rechtbank moeten confronteren. »
“En de Guardians?”
“Als Emma wil dat we erbij zijn, dan zijn we er. Bij elke stap. Als ze haar verklaring gaat afleggen, wachten we buiten. Als ze moet getuigen, vullen we de rechtszaal. Als Williams op borgtocht vrijkomt, zorgen we ervoor dat ze weet dat ze beschermd wordt.”
« Denk je dat hij vrijuit gaat? »
Thomas’ kaak spande zich aan. « Mannen zoals Williams doen dat meestal wel. Tenminste, in het begin. Ze hebben vrienden. Ze hebben middelen. Ze hebben getuigen die niet kunnen geloven dat ‘de goede oude Dave’ zoiets ooit zou doen. »
