Mijn naam is Emily Carter, en ik was acht jaar getrouwd met Daniel Carter, een bekende makelaar in Chicago. We ontmoetten elkaar halverwege de twintig en bouwden langzaam een leven op dat stabiel en benijdenswaardig leek. We hadden geleerd onze rol goed te spelen en bovenal te glimlachen wanneer dat van ons verwacht werd.

Alles veranderde tijdens een verjaardagsdiner op een dakterras voor een van Daniels collega’s. Er waren zo’n twintig mensen aanwezig: klanten, vrienden en collega’s, wier goedkeuring veel voor hem betekende.

De wijn vloeide rijkelijk, er klonk gelach en Daniel genoot van elk moment. Toen iemand een grapje maakte over de duur van hun relatie, hief Daniel zijn glas en zei luchtig: “Nou, Emily was een jeugdige misstap, voordat ik echt mijn weg vond.” Hij lachte. Een paar anderen lachten ook, een beetje beschaamd. Toen viel er een stilte over de tafel.

vervolg op de volgende pagina