Kostja wendde zich nieuwsgierig tot Jelena.
‘U bent zeker de vrouw? Wat een schoonheid! Wist u al dat uw man een gokker is? Heel enthousiast, maar succes heeft hij niet echt.’
Jelena bleef stil, de woorden nog verwerkend. Al die maanden had zij op alles bespaard — de goedkoopste boodschappen, geen nieuwe kleding. Ze had zijn eeuwige opmerkingen over haar uitgaven aangehoord… Terwijl híj geld vergokte en zulke enorme schulden maakte.
‘Dus, Andrej?’ Kostja klopte hem vriendschappelijk op de schouder. ‘Als je zulke dure cadeaus voor je moeder kunt kopen, kun je mij ook terugbetalen. Al is het maar een deel. Ik ben niet gierig — mag best in termijnen.’
‘Ik heb nu geen geld,’ fluisterde Andrej bijna onhoorbaar, met zijn blik op de grond.
‘Geen geld?’ Kostja trok overdreven verbaasd zijn wenkbrauwen op. ‘En wie heeft die cadeaus dan betaald? Dit hier is al zeker twintigduizend. Jullie hebben flink ingeslagen, zie ik.’
Een pijnlijke stilte volgde. Andrej stond erbij als een ondeugende schooljongen tegenover de directeur. Valentina Ivanovna keek haar zoon aan met groeiende ontzetting.
‘Antwoord hem!’ eiste ze met trillende stem. ‘Waar heb je het geld voor de cadeaus vandaan als je driehonderdduizend schuldig bent?…’
Jelena kon niet langer zwijgen. Al die maanden had zij eerlijk gewerkt, geprobeerd te besparen. En ondertussen had haar man het lef gehad zich op háár kosten als een gulle zoon voor te doen.
‘Dit is mijn bankpas,’ zei ze duidelijk en luid. ‘Mijn zuurverdiende geld. Hij deed alsof hij zijn geld thuis vergeten was. Uw zoon heeft geen cent eigen geld.’
Voor Valentina Ivanovna voelde het alsof ze een klap in het gezicht kreeg. De tassen vielen uit haar handen en kwamen met een klap op de grond terecht.
‘Dus… dus je hebt het geld van je vrouw uitgegeven om cadeaus voor mij te kopen?’ zei ze langzaam. ‘Terwijl je zelf driehonderdduizend roebel schuld hebt? En ik wist helemaal nergens van?’
‘Mam, ik leg alles thuis uit. Niet hier, niet waar iedereen bij staat…’
‘Er valt níets uit te leggen!’ riep de vrouw fel. ‘Je hebt me bedrogen! Je liet me geloven dat alles goed ging bij jou, dat je succesvol was, een zorgzame zoon! En jij… jij…’
Ze kon de woorden niet eens vinden. Kostja keek openlijk geïnteresseerd naar het familiedrama en deed geen enkele moeite zijn plezier te verbergen.
