De dokter zuchtte en glimlachte bedroefd naar haar.
« We hebben de meeste haalbare opties uitgeput, tenzij je IVF met donorsperma of een bestaand spermamonster overweegt. »
Die avond kroop Laura ineen op de bank, gewikkeld in een deken die geen warmte gaf. Margaret, haar oudste vriendin, kwam binnen met twee dampende koppen koffie en een klein zakje gebak. Eén blik in Laura’s ogen vertelde haar alles. ‘Het is niet goed gegaan,’ mompelde Laura, terwijl de tranen over haar wangen rolden. ‘Er is geen kans – tenminste niet op natuurlijke wijze.’
Margaret zette de koffie op tafel en ging naast haar zitten. ‘Natuurlijk betekent tegenwoordig niet veel meer, hè?’ zei ze zachtjes.
‘Ik weet dat je het me al eerder hebt verteld, maar ik kan het niet loslaten,’ fluisterde Laura na een korte stilte. ‘Ik wil moeder worden, Margaret. Meer dan wat dan ook.’
