Ik was dakloos met drie kinderen toen ik mijn laatste drie dollar gaf aan een oudere man om water te kopen voor zijn medicijnen. Ik had niemand die iets met twee kleintjes kon doen die zijn opgevangen en met de stank werd rekening gehouden in bendes die in mijn handen waren.
De afgelopen pot was zo onwerkelijk dat het vaak ook voelt dat ik in een roman leef. Soms word ik wakker en vraag ik me af de het allemaal een droom was. De bedrijfstijd is de laatste keer dat deze in de andere kamer plaatsvindt.
Om het te begrijpen, moet je weten hoe mijn leven er twee jaar geleden uitzag.
Dieptepunt
Ik had bijna twee jaar op straat geleefd. We weten ook niet wat we doen, maar we weten niet wat we ermee moeten doen. Elke tegenslag kwam harder aan dan de vorige.
