‘Mensen zoals u horen hier niet thuis,’ zei de receptioniste met een zelfverzekerde glimlach. Maar toen de man in het versleten jasje eindelijk sprak, viel er een doodse stilte in de lobby. Elke directeur besefte dat de vreemdeling die ze hadden bespot, degene was die de toekomst van het bedrijf in handen had.

De man in het versleten jasje die voor zichzelf begon.

De onverwachte ochtend

Toen Harold Lawson de glazen deuren van het gebouw opendeed, keek bijna niemand op. Het was een doorsnee doordeweekse ochtend bij Lawson Freight Solutions, een plek waar mensen snel liepen en luider spraken dan nodig. Het tikken van gepoetste schoenen galmde over de vloer, hakken tikten op het marmer, roestvrijstalen reisbekers hingen aan verzorgde handen en de gloed van laptopschermen verlichtte vermoeide gezichten kil.

Iedereen leek belangrijk. Iedereen leek het druk te hebben. En Harold viel volledig op.

Hij droeg een lichtgekleurd overhemd, schoon maar met kreukels bij de manchetten. Zijn grijze broek was versleten bij de knieën en zijn leren schoenen, hoewel zorgvuldig gepoetst, vertoonden kleine scheurtjes aan de zijkanten. Een verweerde, oude bruine aktetas hing aan zijn hand, zo’n tas die eruitzag alsof hij al meerdere levens had geleefd.

vervolg op de volgende pagina