Maar om te begrijpen hoe ik hier terecht ben gekomen, voor mijn eigen deur, terwijl mijn man me publiekelijk als vuil heeft afgewezen, moet je begrijpen hoe de afgelopen zeven jaar zijn geweest. Je moet begrijpen hoe het leven eruitzag dat ik dacht op te bouwen, voordat ik ontdekte dat het volledig op leugens gebaseerd was.
Grant en ik ontmoetten elkaar negen jaar geleden op een netwerkevenement. Hij werkte in vermogensbeheer en beheerde beleggingsportefeuilles voor cliënten die hem hun pensioen en het spaargeld voor de opleiding van hun kinderen toevertrouwden. Ik was bedrijfsjurist, degene die bedrijven inschakelden als ze de verborgen valkuilen in ogenschijnlijk eenvoudige overeenkomsten wilden ontdekken.
We konden het meteen goed met elkaar vinden dankzij onze gedeelde kennis van financiële structuren en risicobeoordeling. Hij liet me lachen met zijn anekdotes over zijn veeleisende klanten. Ik maakte indruk op hem met mijn verhalen over contractonderhandelingen waarmee ik bedrijven miljoenen had bespaard.
Onze bruiloft was elegant, zonder extravagant te zijn. Honderdvijftig gasten in een countryclub in Westchester County. Een huwelijksreis in Napa Valley. Een gezamenlijke belofte om iets sterks en blijvends op te bouwen.
Vijf jaar geleden kochten we het huis in Ridgewood, een huis in koloniale stijl met veel potentie, in een buurt waar iedereen elkaar kende. Grant dacht dat we het samen hadden gekocht. In werkelijkheid had ik het via de Hartwell Family Trust verkregen dankzij de erfenis van mijn grootmoeder, maar Grant had daar nooit aandacht aan besteed. Hij stemde in met gezamenlijk eigendom, zoals getrouwde stellen dat doen, en ik heb er nooit ruzie over gemaakt, omdat het me destijds niet zo belangrijk leek.
vervolg op de volgende pagina
