Ze liet niet veel achter, maar ze liet me haar kristallen bril achter. Voor de meesten waren ze gewoon breekbaar glas. Voor mij waren ze heilig – symbolen van zondagmiddagen brachten ze door met het oppoetsen ervan en het luisteren naar verhalen over hoe ze ze vond in een kleine winkel in Grove Wood.
“Dit zijn de momenten die ertoe doen”, zegt ze. “Gebruik ze als je je hart vol hebt.”
Dat moment kwam toen Michael een aanzoek deed. Ik wist dat ik die bril zou gebruiken op onze bruiloft. Maar Sandra – mijn stiefmoeder – had andere plannen.
Ze trouwde met mijn vader vijf jaar nadat haar moeder stierf, en vanaf de eerste dag werd ze boos over elke vermelding van Alice. Na mijn verloving werd haar bitterheid strakker. Eerst waren er de wrede snuifjes:
“Zul je alleen naar het altaar gaan, of trek je aan de urn van je moeder?”
Dan de eisen:
“Je zult mijn trouwjurk dragen. Het is een traditie.’
Ik weigerde. Ze heeft het niet goed opgevat.
Twee weken later kwam ik thuis en vond een nachtmerrie – de kristallen set moeders sloeg tegen de vloer in de eetkamer. Sandra stond daar, doen alsof hij verrast was.
“Oh, Jen! Het kabinet viel om. Wat een schande.’
Ik kon niet ademen. Ik rende naar boven, niet haar me te laten huilen. Die avond belde ik tante Marlene, snikkend.
“Ze heeft de kristallen van haar moeder vernietigd.”
Voor de complete kookstappen ga je naar de volgende pagina of open je de knop (>) en vergeet niet om dit te DELEN met je Facebookvrienden.
