De waarheid achter de deur: een spiegel, make-up… en een foto.
Wat ze aantrof, was totaal anders dan ze had gevreesd. Camille zat op de grond, omringd door make-uptasjes, kwasten, haarelastiekjes en een kleine spiegel. Op de spiegel was een foto geplakt van Elise toen ze vijftien was, lachend en met perfect gestyled haar.
In tranen biechtte Camille alles op. Op school maakten meisjes haar belachelijk vanwege haar haar, haar huid en haar kleren. Erger nog: ze hadden een foto van Élise als tiener gevonden en vermaakten zich door ze met elkaar te vergelijken, bewerend dat Camille “er niet aan kon tippen”. Dus bracht ze haar middagen door met pogingen zichzelf te veranderen om haar moeder niet “te schande te maken”.
Voor Elise was het een schok. Ze besefte dat ze, opgeslokt door het dagelijks leven, was vergeten haar dochter te herinneren aan het essentiële: haar waarde hangt niet af van vergelijkingen of van een spiegel.
