Mijn vrouw en ik hebben jaren gewacht op een kind, maar toen ze eindelijk beviel, schreeuwde ze: “Het is niet mijn baby!”

De rol van de partner: geruststellen zonder de situatie te bagatelliseren.

Wat dit verhaal compleet verandert, is  Lucas’  reactie. Hij spot niet met haar. Hij confronteert haar niet. Hij blijft aanwezig, hij luistert, hij begrijpt dat zijn partner niet “tegen” hun kind is, maar “tegen” datgene waar ze bang voor is om door te geven.

In het echte leven hebben we niet altijd de perfecte woorden. Maar één essentieel ding kunnen we wel doen: aan dezelfde kant blijven staan.  Lucas  kiest voor de volgende stap: liefhebben, beschermen en opbouwen. Niet als superheld, maar als een team, in de kern van dit  echte ouderschap .