Het keerpunt kwam drie dagen later. Rechercheur Ryan Whitaker, de hoofdinspecteur, stond voor mijn deur met een verzegelde bewijszak. Daarin zat Emily’s kleine lavendelkleurige rugzak. Op het onderste vak zat een donkere vlek die er eerst niet was geweest. Ze hadden de rugzak naar het forensisch laboratorium gestuurd en alle mogelijke tests uitgevoerd. Terwijl rechercheur Whitaker me met een grimmige, maar ook opgeluchte blik aankeek, bereidde ik me voor op het ergste.

‘Mevrouw,’ zei hij, ‘de verdachte is geen mens.’

Even dacht ik dat ik hem verkeerd had verstaan. Mijn gedachten schoten alle mogelijke betekenissen van die woorden door mijn hoofd – de verdachte is geen mens. Ik staarde naar rechercheur Whitaker.

‘Wat bedoel je?’ vroeg ik uiteindelijk.