Héctor en ik waren vijf jaar getrouwd. Vanaf de eerste dag dat ik zijn vrouw werd, werd ik standaard beïnvloed aan zijn koele woorden en een verschillige blik. Héctor was niet agressief of agressief, maar zijn apathie daad mijn hart met de dag meer en meer zinken.
Nadat we getrouwd waren, woonden we in het huis van zijn ouders in een wijk in Mexico-Stad.
Elke ochtend stond ik vroeg op om te koken, het was te doen en schoon te maken.
Elke avond zat ik te wachten tot hij terugkwam, en dan hoorde ik hem zeggen:
« Ja, ik heb al gegeten. »
Ik heb me vaak gevraagd of dit huwelijk anders was dan een huurder. Ik probeerde te bouwen, ik probeerde te hebben, maar het enige wat ik lief ervoor terugkreeg was een onzichtbare leegte die ik niet kon vullen.
Op een dag kwam Héctor thuis met een koud, expressieloos gezicht.
Hij ging tegenover mij zitten, gaf mij de scheidingspapieren en zei droogjes: « Teken ze. Ik wil geen van ons beiden nog meer tijd verspillen. »
Ik verstijfde, maar was niet verbaasd. Tranen lassen op en ik de pen met ongeveerde hand aan. Alle herinneringen aan het wachten op hem aan tafel, die momenten waarop ik midden in de nacht maagpijn had en het alleen moest doorstaan, kwam plotseling terug als diepe wonden.
Nadat ik de briefing had ondertekend, verzamelde ik mijn spullen in.
Er was niets in zijn huis dat van mij was, behalve wat kleren en een oud kussen, waar ik altijd op sliep.
Bijvoorbeeld.
Terwijl ik mijn koffer naar buiten sleepte, aangewezen Héctor een kussen naar mij, zijn stem doorspekt met sarcasme: « Neem het mee en was het. Het valt waarschijnlijk snel uit elkaar. » Ik heb het kussen aan en voelbaar een steek in mijn hart. Het was echt oud; de hoes was vervaagd, met vergele vlekken en vervuilde plekken.
Het was een kussen dat ik had meegenomen uit het huis van mijn moeder in een klein stadje in Oaxaca, waar ik aan dacht. Ik heb het bewaard toen ik zijn vrouw lastig ontmoette, omdat ik moeite had om zonder te slapen.
Hij klaagde er vroeger over, maar ik hield het vast. Ik verliet dat huis in stilte.
