Dagen zonder hem
— Adem, — zei Olya. — En eet iets.
— Ik heb een banaan gegeten.
— Een banaan is geen eten, maar goed. Ik ben bereikbaar. Red je het vanavond alleen?
— Ja.
Toen ze weg was, koppelde ik het Smart-TV los van zijn account, verzamelde zijn potjes met supplementen in een aparte tas en zette die op het balkon. Het was stil in huis en geen gedrentel meer van “waar zijn mijn sokken”.
’s Ochtends — koffie, werkchat, rapportcontrole. Om negen uur belde ik de VvE:
— Goedendag. Ik wil de intercomcode wijzigen. Morgen kom ik langs met mijn paspoort.
Igor schreef: “Ik was gisteren te fel. Laten we praten.” Ik antwoordde: “Alles is al gezegd.” Hij belde — ik nam niet op. Toen: “Ik heb geen plek om te slapen. Bij Katja kan ik niet — ze heeft een kat en ik heb allergie.” Ik stuurde hem het adres van een goedkope hotelkamer en een lijstje kamers op Avito. Hij stuurde drie vraagtekens. Ik zette mijn telefoon op ‘niet storen’.
De verhuizers kwamen om elf uur. Ik vulde de vrachtbon in: “Ontvanger — Igor, adres — moeder.” Ik waarschuwde Alla Ivanovna: “De dozen zijn er tegen zessen.” Ze zuchtte: “Goed.”
’s Middags — VvE, code wijzigen. Thuis — dweilen, automatische betaling voor zijn nummer stopzetten. Alles volgens de lijst.
’s Avonds bericht van zijn moeder: “Dasjenka, vrouwen moeten wijs zijn, jongens zijn temperamentvol.” Ik antwoordde: “Hij heeft geen sleutels. Code is gewijzigd. Spullen zijn bij u.” De conversatie eindigde daar.
“Begin niet…” werkt niet meer
Een week later stond hij bij de ingang met een tas van Pjaterotsjka.
— Dasja, kom op. Ik huur een kamer voor achtentwintig in Tsjertanovo. De buurman is taxichauffeur en maakt ’s nachts herrie. Laten we opnieuw beginnen. Ik heb alles begrepen. Met Katja is het over uit.
— Wanneer?
— Gisteren.
— Waar sliep je tot dan?
— Bij vrienden. Begin niet…
— Precies. Ik wil niet leven in de logica van “begin niet”, “leg ik later uit”, “ik heb steun nodig”. Ik wil respect en normale regels. Ik wil een ochtend zonder ultimatums.
— Het was een fout. Ik was een idioot!
— Je bent een volwassene. Een fout is een verkeerde afslag nemen. Dit is een daad.
— Het is zwaar. Autoverzekering, ik heb mijn gameconsole verkocht, ik bespaar op eten. Weet je wat dit allemaal kost?
