Op mijn veertigste stemde ik ermee in te trouwen met een man met een beenamputatie. Er was geen liefde tussen ons. Tijdens onze huwelijksnacht beefde ik toen ik de deken optilde en een schokkende waarheid ontdekte.

Misschien is het beter om iemand te hebben op wie je kunt steunen, dan om eenzaam te zijn.

Daarom knikte ik op die regenachtige en winderige herfstmiddag instemmend.

Geen trouwjurk, geen chique feest – gewoon een paar goede vrienden en een eenvoudig diner.

Ik lag roerloos in mijn nieuwe slaapkamer en luisterde naar de regen die op het verandadak viel, mijn hart vol verwarring.

James strompelde binnen met een glas water in zijn hand.

Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️