Op mijn verjaardag beweerde mijn schoonzus dat ik op kosten van de familie leef, maar haar woorden keerden zich tegen haar
Anna werd wakker van het gehuil van de baby en keek als eerste op de klok — half zeven ’s ochtends. Tweeëndertig jaar, verjaardag, maar hij begon zoals altijd: met het voeden van de vijf maanden oude Artyom.
De kleine krijste eisend, zwaaiend met zijn kleine vuistjes, en Anna dacht dat het moederschap betekent dat zelfs feestdagen zich aanpassen aan het voedingsschema.
Sasja was al naar zijn werk vertrokken — het bedrijf vereiste dagelijkse controle. Drie 24-uurs autowasstraten in verschillende delen van de stad, betrouwbare partners, maar zonder het oog van de eigenaar kan elke zaak verliesgevend worden.
Na het voeden maakte Anna ontbijt klaar. Katja had bij hen gelogeerd — het was gisteren laat geworden toen ze bleven zitten om de plannen voor de verjaardag te bespreken. Om 12 uur haalde haar man de verborgen taart tevoorschijn en Anna deed een wens en blies het bescheiden kaarsje uit. De schoonzus besloot niet terug te gaan naar haar studio.
— Katja, opstaan! — klopte Anna op de deur van de logeerkamer. — Je hebt vandaag college.
— Ik heb maar één les, — klonk een slaperige stem van achter de deur. — Een seminar journalistiektheorie, dat kun je best missen.
Op haar eenentwintig vond ze zichzelf al een stoere, gevestigde specialist, filosofeerde ze over de mediasector en globale trends, maar eenvoudige alledaagse dingen begreep ze nooit echt.
Het verhaal van de verhuizing van de schoonzus begon twee jaar geleden, toen zij in een universiteit in Moskou werd aangenomen. De studentenhuisvesting bleek ver van het centrum te liggen, in omstandigheden die niet geschikt waren voor een jonge vrouw.
Een appartement huren — waarom? Sasja stelde voor dat zijn zus tijdelijk in Anna’s studio zou gaan wonen. Een klein appartementje van slechts drieëntwintig vierkante meter, maar met een geweldige ligging — tien minuten naar de metro, bijna in het centrum.
Deze studio had Anna nog vóór haar huwelijk gekocht, op haar zesentwintigste. Ze verkochten oma’s tweekamerappartement, haar ouders legden hun spaargeld erbij en Anna zelf had ook wat gespaard. Het werd een leuke investering. Een appartement in een nieuwbouwcomplex, met moderne afwerking, ramen uitkijkend op de binnenplaats — rustig en gezellig.
Na de aankoop begon Anna de studio meteen te verhuren aan studenten. Eerst voor veertigduizend, later verhoogde ze het tot vijftigduizend. Een stabiel inkomen dat erg hielp in het dagelijks leven — ze kon zich een betere vakantie veroorloven, duurdere kleding, niet elke roebel omdraaien en niet naar kortingen zoeken in de supermarkt.
De schoonzus verhuisde in. Anna raakte een stabiel inkomen van vijftigduizend roebel per maand kwijt. Nu ze met zwangerschapsverlof was, voelde ze dit verlies extra scherp.
Niet dat het gezin arm was. Sasja verdiende goed met de autowasstraten, het bedrijf breidde zich gestaag uit. Anna kreeg zwangerschapsuitkering en een gedeeltelijke compensatie van haar werkgever — in haar bedrijf waardeerden ze goede werknemers. Maar die extra vijftigduizend per maand zouden het leven veel comfortabeler maken, zeker met een kleine baby.
Voor alle kosten van Katja betaalden anderen, maar niet zijzelf. Het collegegeld — betaald door haar moeder, de moeder van Sasja en Katja. Privélessen Engels, Frans en Chinees — een forse kostenpost.
De nutsvoorzieningen in de studio, internet, mobiele telefoon werden door Sasja betaald. Eten kocht Katja van het geld dat haar broer geregeld naar haar rekening overmaakte. Plus zakgeld — café’s met vriendinnen, taxi’s, kleding, cosmetica, uitjes. Dat liep maandelijks op tot dertigduizend, soms meer.
Werken wilde de schoonzus absoluut niet. Studeren was volgens haar het belangrijkste, bijbaantjes leiden alleen maar af van het verwerven van kennis.
En ze studeerde inderdaad goed — meestal achten en negens, talen legde ze uitstekend af. Docenten prezen haar, medestudenten respecteerden haar. Maar al dat moois werd door familie betaald.
Tegen de avond had Anna een feesttafel klaargezet. Niets bijzonders — huzarensalade, haring onder een bontjas, een warm hoofdgerecht, een taart van de patisserie. Een verjaardag in kleine kring, zonder poespas of extra kosten. Ze had alleen haar naaste vrienden uitgenodigd — mensen van haar eigen leeftijd, met wie het prettig en ontspannen was.
