— Nou, we zijn toch geen paupers of zo, — zei Katja licht geïrriteerd. — We zijn normale mensen, we kunnen ons een goede vakantie veroorloven.
— Natuurlijk, — stemde Anna in. — Ik vraag me alleen af hoe jullie zo’n reis financieren. Werken jullie? Bijbaantjes?
— Welnee! — lachte de schoonzus. — Hoe kun je werken als je studeert? Ons programma zit helemaal vol, talen, stages. Geen tijd voor bijbaantjes.
— En waar komen de Baikal-gelden dan vandaan?
Katja sloeg even dicht, duidelijk beseffend dat ze zichzelf in een hoek had gedreven:
— Nou… de familie helpt. Ouders begrijpen dat je van je jeugd moet genieten.
— Zijn jouw ouders bereid een kwart miljoen voor jouw vakantie neer te leggen?
— Een kwart miljoen?! — riep Katja verontwaardigd uit. — Waar haal jij zulke bedragen vandaan?
— Uit de werkelijkheid. Als je jullie plannen eerlijk optelt, kom je niet lager uit. Misschien zelfs hoger.
Er viel spanning aan tafel. De gasten voelden dat het gesprek een onaangename wending nam. Sasja keek zijn zus strak aan, wachtend op haar antwoord.
— En wat dan nog? — Katja ging rechter zitten, in een strijdlustige houding. — Wij hebben genoeg geld voor een normale vakantie.
— Wij? — herhaalde Anna…
— Natuurlijk! — Katja’s stem werd luider. — En trouwens, met wie had ik het dan moeten bespreken? Jij stelt hier allemaal vragen, maar wat heb ik eraan? Is Sacha bereid zo’n reis voor mij te betalen of niet?
Anna voelde een ijzige koude door zich heen trekken.
— Sacha moet jouw vakantie betalen? — vroeg ze zacht.
— Wie anders?! — Katja schoot overeind, haar ogen fonkelden van verontwaardiging. — Mama is nu op vakantie, ze heeft genoeg eigen uitgaven. Sacha is mijn broer, hij is verantwoordelijk voor mij. Of ben jij ertegen dat men zijn eigen zus helpt?
De gasten keken elkaar ongemakkelijk aan, niet wetend waar ze moesten kijken. De feestelijke sfeer verdween in rap tempo; het gesprek veranderde in een regelrechte ruzie.
— Katja, — zei Anna voorzichtig, — zulke serieuze uitgaven moet je van tevoren bespreken. Een kwart miljoen roebel is ontzettend veel geld.
— Voor wie is dat veel? — riep Katja uit.
— Het is niet jouw geld, Katja.
— Hoezo niet mijn geld? Het is familiegeld! Of ben jij de baas van het gezinsbudget?
— Ik vind alleen dat…
— En wie ben jij eigenlijk om míj iets te zeggen? — Katja verloor voorgoed haar zelfbeheersing. — Jij leeft volledig op kosten van mijn broer! Jij zit lekker in zwangerschapsverlof, Sacha onderhoudt je volledig! En ik zou niet eens normaal op vakantie mogen?
Er viel een doodse stilte in de kamer. Sacha verstijfde met het glas in zijn hand, terwijl hij zijn zus met grote ogen aanstaarde. De gasten zaten als versteend, niet gelovend wat ze hoorden. Anna’s gezicht werd zo wit als krijt.
— Herhaal wat je net zei, — zei ze zacht.
— Wat ik heb gezegd! — herhaalde Katja koppig. Ze begreep dat ze te ver was gegaan, maar had niet de intentie om terug te krabbelen. — Jij zit maar thuis, verdient niets, en Sacha zorgt voor je in alles. En ik moet studeren, talen leren, mijn toekomst opbouwen!
