De stilte die volgde was verstikkend. De hand van mijn moeder trilde terwijl ze haar thee dronk. Mijn vader draaide zich vol walging om. Sena probeerde te spreken, maar er kwam geen geluid uit. Toen begreep ze wat ik werkelijk had teruggenomen: niet het geld, maar het verhaal. Het beeld dat ze zo zorgvuldig had opgebouwd, stortte in elkaar en onthulde alleen de waarheid die ze zo hard had geprobeerd te verbergen.
Hoofdstuk 3: De ondankbare dochter
Als kind stond ik altijd op de achtergrond in mijn eigen gezin. Sena was het middelpunt van hun universum: vrolijk, aanbeden, verafgood. Ik was de betrouwbare, de discrete en succesvolle, degene die moest slagen zonder ooit iets terug te verwachten. Als zij een bord liet vallen, was het een schattig ongelukje. Als het mij overkwam, was het een mislukking.
Toen ze haar baan verloor, leek het me dan ook vanzelfsprekend om haar plaats in te nemen. Identiek. Ik was niet op zoek naar erkenning, zelfs niet naar dankbaarheid. Maar ik had nooit gedacht dat mijn ouders zo gemakkelijk een verhaal zouden geloven dat mij volledig uitwiste. Dat ze mijn vrijgevigheid als een kroon van edelstenen zouden laten dragen door mijn zus.
vervolg op de volgende pagina
