Tijdens het avondeten schoof mijn dochter onopvallend een klein opgevouwen briefje voor me neer. “Doe alsof je ziek bent en ga weg,” stond erop.

Angst.

‘Mam,’ mompelde ze, terwijl ze stilletjes dichterbij kwam. ‘Ik heb iets om je te laten zien in mijn kamer.’

Precies op dat moment kwam Richard binnen en trok zijn designdas recht. Hij was altijd onberispelijk gekleed, zelfs bij informele gelegenheden thuis. ‘Waar heb je het over?’, vroeg hij met een geforceerde glimlach.

“Niets belangrijks,” antwoordde ik mechanisch. “Sarah heeft alleen hulp nodig met haar huiswerk.”

‘Nou, schiet op,’ zei hij, terwijl hij op zijn horloge keek. ‘De gasten komen over een half uur aan en ik heb je nodig om ze samen met mij te verwelkomen.’

Ik knikte en volgde mijn dochter de gang in. Zodra we haar kamer binnenkwamen, sloeg ze de deur dicht, bijna te abrupt. “Wat is er, lieverd? Je maakt me bang.”

Sarah antwoordde niet. In plaats daarvan pakte ze een klein papiertje van haar bureau en gaf het aan mij, terwijl ze nerveus naar de deur keek. Ik vouwde het papiertje open en las de haastig gekrabbelde woorden: Doe alsof je ziek bent en ga weg. Nu.

‘Sarah, wat is dit voor een grap?’ vroeg ik, verward en een beetje geïrriteerd. ‘We hebben geen tijd voor spelletjes. Niet nu de gasten eraan komen.’

‘Dit is geen grap.’ Haar stem was nauwelijks meer dan een fluistering. ‘Alsjeblieft, mam, geloof me. Je moet nu dit huis verlaten. Verzin een excuus. Zeg dat je ziek bent, maar ga weg.’

De wanhoop in haar ogen verlamde me. In al die jaren moederschap had ik mijn dochter nog nooit zo ernstig, zo bang gezien. “Sarah, je maakt me ongerust. Wat is er aan de hand?”

Ze keek weer naar de deur, alsof ze bang was afgeluisterd te worden. ‘Ik kan het nu niet uitleggen. Ik beloof je dat ik je later alles zal vertellen. Maar voor nu moet je me vertrouwen. Alsjeblieft.’

Voordat ik verder kon doorvragen, hoorden we voetstappen op de gang. De deurknop draaide en Richard verscheen, met een zichtbaar geïrriteerd gezicht. “Waarom duurt het zo lang? De eerste gast is net aangekomen.”

vervolg op de volgende pagina