Enkele mannen in dure pakken stapten naar buiten, keken rond en bleven toen voor Hannah staan. Een van hen boog lichtjes zijn hoofd en zei:
« Juffrouw, we hebben u eindelijk gevonden. »
Iedereen verstijfde. Ik stond daar sprakeloos. Hannahs gezicht werd bleek, haar hand trilde toen ze de mijne vastgreep. Een man met zilvergrijs haar stapte naar voren, zijn stem brak van emotie.
« Mijn dochter… ik heb meer dan tien jaar naar je gezocht. »
Ik was verbijsterd. Het bleek dat mijn vrouw helemaal niet dakloos was. Ze was de dochter van een rijke zakenman uit Chicago, geboren in een familie die een keten van bedrijven bezat. Jaren geleden, na een bittere erfenisstrijd, was ze van huis weggelopen, omdat ze weigerde deel uit te maken van die hebzuchtige wereld. Om aan de aandacht te ontsnappen, had ze een teruggetrokken leven geleid – ze had er zelfs voor gekozen om te bedelen, zodat niemand haar kon vinden.
