“Maak je geen zorgen, lieverd,” zei Mark dan, meestal terwijl hij mijn voeten masseerde of mijn hand vasthield. “Het gaat gebeuren. We worden ouders, hoe dan ook.”
En weet je wat?
Ik geloofde hem.
Een lachende man | Bron: Midjourney
En toen stierf hij.
Ik heb lang geworsteld om alles wat van Mark was uit de kamer die we deelden te krijgen. Uiteindelijk kwam mijn zus Amy me helpen om wat van Marks kleren naar de logeerkamer te verplaatsen.
“Het spijt me, Barbara,” zei ze. “Maar het is tijd, zus. Je hoeft niet al Marks kleren weg te doen, maar laten we er een paar verplaatsen. Oké?”
Ik knikte en liet ze Marks kleren in grote kartonnen dozen pakken.
Dozen | Bron: Midjourney
