Twee jaar nadat mijn man stierf, durfde ik eindelijk zijn spullen in de garage uit te zoeken – wat ik vond, veranderde mijn leven

“Hallo?” Zijn stem klonk aarzelend, maar warm.

“Hallo, Lily,” zei ik, moeizaam slikkend toen de kom havermout die ik eerder had gepakt dreigde terug te komen. “Mijn naam is Barbara. Ik ben… ik was de vrouw van je vader.”

Er viel een lange stilte, gevolgd door een stil, geschokt gehijg.

“Je was… Was je getrouwd met mijn vader?”

Een kom havermout op tafel | Bron: Midjourney

Een kom havermout op tafel | Bron: Midjourney

“Ja,” zei ik zachtjes. “Ik… ik wist tot nu toe niets van je.”

Zijn stem werd trillend, een mengeling van nieuwsgierigheid en bezorgdheid.

Ik wilde hem altijd bereiken, maar mijn grootouders zeiden dat het hem misschien nog meer pijn zou doen. Ze zeiden dat hij teleurgesteld was dat hij niet voor me kon zorgen. Op een gegeven moment zeiden ze dat hij even afstand van me moest nemen. Ik wist niet wat ik moest geloven.

Een meisje aan de telefoon | Bron: Midjourney

Een meisje aan de telefoon | Bron: Midjourney

De hardheid van zijn woorden brak iets in mij.

“Hij hield van je,” zei ik snel. “Hij gaf om je, Lily. Hij gaf altijd om je. Ik denk dat hij het gewoon discreet en op zijn eigen manier moest doen.”

“Kan ik je ontmoeten, Barbara?” vroeg ze zachtjes.

“Jazeker,” antwoordde ik.

Een tienermeisje aan de telefoon | Bron: Midjourney

Een tienermeisje aan de telefoon | Bron: Midjourney