Ik vroeg Lily om haar adres, en toen we zagen dat het ongeveer twintig minuten rijden was, ging ik naar haar toe.
Op die eerste dag praatten we urenlang, deelden we verhalen en puzzelden we de puzzel van Marks leven in elkaar. Lily was 17 jaar oud, op de drempel van volwassenheid.
Onder het genot van limoentaart en warme chocolademelk vertelde Lily mij over haar jeugd, haar grootouders en haar droom om fotografie te studeren.
Een zelfgemaakte taart op het aanrecht | Bron: Midjourney
“Dit is geen lui baantje, zoals mijn grootvader zegt,” grijnst ze. “Het gaat erom… een moment vast te leggen dat we nooit meer zullen hebben. En ik heb veel mooie momenten in mijn leven gemist, weet je? Er zijn momenten waar ik altijd over zal nadenken. Herinneringen die ik met mijn moeder had kunnen hebben. Met mijn vader…”
“Ik vind dat een geweldig idee, lieverd,” zei ik. “Je moet me ooit eens een van je werken laten zien, oké?”
Ze glimlachte en knikte.
Ze wilde alles weten over Mark. De Mark die ik voor het eerst ontmoette en waar ik verliefd op werd.
Een camera op een salontafel | Bron: Midjourney
In de daaropvolgende maanden bouwden Lily en ik een relatie op die kwetsbaar en onvermijdelijk leek.
We hebben urenlang naar de foto’s zitten kijken. We hebben gelachen en gehuild en de gaten in elkaars leven opgevuld.
Lily vertelde me haar mooiste herinnering aan Mark: hoe hij haar leerde steentjes te laten stuiteren aan de rand van een meer vlakbij het huis van haar grootouders. Ik vertelde hem over zijn vreselijke gewoonte om vals te zingen in de auto om me aan het lachen te maken. We zeiden het niet, maar ik denk dat we het allebei voelden.
