Het begon allemaal met een routinecontrole door de gemeentelijke gezondheidsdienst in de wijk Santa María. Verschillende buren hadden geklaagd over vreemde geuren die uit verschillende huizen kwamen, problemen met de afvoer en vermoedens van illegale bouw die mogelijk in strijd was met de stedelijke regelgeving. De inspectie was gepland voor 15 huizen aan de Juárezstraat, waaronder het huis van Rogelio Fernández.
María Teresa had van de inspectie gehoord via mevrouw García, die had gezegd dat de inspecteurs dinsdagochtend zouden arriveren. Om redenen die ze niet helemaal kon verklaren, voelde María Teresa een onverklaarbare drang om met de inspecteurs mee te gaan toen ze Rogelio’s huis inspecteerden.
“Ik weet niet waarom, maar ik heb het gevoel dat ik erbij moet zijn,” vertrouwde ze haar buurman de avond ervoor toe. “Don Rogelio is al die jaren erg goed voor me geweest. Ik wil ervoor zorgen dat hij geen problemen krijgt met de autoriteiten.”
Op dinsdag 12 september 2017 om 10.00 uur meldde María Teresa zich bij het gemeentehuis om toestemming te vragen om als vertegenwoordiger van het buurtcomité mee te gaan met de inspectie.
De hoofdinspecteur, Ramón Herrera, stemde in toen María Teresa haar persoonlijke situatie en haar kennis van de geschiedenis van de kolonie uitlegde. De inspectie van Rogelio’s huis was gepland voor 11:30 uur. Toen María Teresa en de drie inspecteurs bij het pand arriveerden, troffen ze Rogelio duidelijk nerveus maar coöperatief aan. Hij had alle documenten met betrekking tot zijn huis voorbereid en leek erop gebrand de procedure snel af te ronden.
“Goedemorgen, mevrouw María Teresa,” begroette Rogelio met een glimlach die zijn ogen niet helemaal bereikte. “Ik wist niet dat u de inspectie zou begeleiden.”
De inspectie begon routinematig. De inspecteurs controleerden de elektrische installaties, inspecteerden het afvoersysteem en onderzochten de algemene staat van het gebouw.
Alles leek perfect in orde totdat ze de achtertuin bereikten, waar Rogelio zijn geïmproviseerde werkplaats had gebouwd.
Inspecteur Herrera merkte op dat de afmetingen van de werkplaats niet exact overeenkwamen met de oorspronkelijke plattegronden en dat er sprake leek te zijn van een ongeoorloofde uitbouw. ”Meneer Fernández, we moeten de achterkant van de werkplaats inspecteren”, meldde de inspecteur.
“De plannen die wij hebben, laten deze extra bouwwerkzaamheden niet zien.”
Rogelio begon duidelijke tekenen van nervositeit te vertonen. Zijn handen trilden lichtjes terwijl hij in zijn zakken naar sleutels zocht, en zijn ademhaling versnelde zichtbaar.
“Het is gewoon een opslagruimte,” legde hij uit met een stem die zijn natuurlijkheid had verloren. “Ik bewaar er gereedschap dat ik niet vaak gebruik. Ik denk niet dat het nodig is om het te inspecteren, omdat er geen elektriciteits- of wateraansluitingen zijn.”
Inspecteur Herrera was echter nauwgezet in zijn werk en stond erop elk gebouw te controleren. Rogelio probeerde de inspectie te vertragen door te stellen dat hij de kamersleutel kwijt was, maar de inspecteurs besloten door te gaan en indien nodig het slot te forceren.
