Ze hing op. Haar handen trilden licht, maar van binnen voelde ze een onverwachte lichtheid. Alsof ze een last van honderd kilo van haar schouders had gegooid.
De volgende twee dagen bereidde Julia zich methodisch voor op de terugkeer van haar man. Ze pakte zijn spullen in. Ze maakte de documenten klaar. Ze liet de sloten vervangen — voor alle zekerheid. En het belangrijkste — ze overboekte al het geld van de gezamenlijke rekeningen naar haar persoonlijke rekening, die ze voor het huwelijk had geopend. Formeel was dat niet helemaal legaal, maar ze wist dat Oleg niet naar de politie zou stappen. Er zou teveel vuile was buiten komen.
Oleg kwam drie dagen later terug. Hij klopte op de deur — zijn sleutels pasten niet meer.
Julia deed open. Voor haar stond niet meer de zelfverzekerde, verzorgde man die anderhalve week geleden was vertrokken. Oleg zag er verward, boos en tegelijk meelijwekkend uit.
— Wat is dat voor gedoe met de sloten?
— Voorzorgsmaatregel. Je spullen staan in de gang. De documenten liggen op tafel. Teken en vertrek.
Oleg liep het appartement in en keek om zich heen. Alles was nog hetzelfde, maar er hing iets anders in de lucht. Zijn spullen waren verdwenen, de foto’s ook, zelfs de geur van zijn eau de cologne was weg.
— Julia, laten we als volwassenen praten. Ik geef toe, ik heb me misdragen. Maar jij ook — je hebt de rekeningen geblokkeerd, Svetlana zonder geld achtergelaten…
— Dat zijn jouw problemen, — zei Julia schouderophalend. — Teken de papieren.
— En als ik weiger?
— Dan zien we elkaar in de rechtbank. Mijn advocaat zegt dat ik met zulke bewijzen van ontrouw twee derde van de bezittingen krijg. Jij mag kiezen.
Oleg greep de documenten en vloog er met zijn ogen overheen.
— Je wilt de HELFT van alles? De flat, het bedrijf, de auto?
— Dat is eerlijk. Ik heb er niet minder in geïnvesteerd dan jij. En niet alleen geld — tijd, energie, gezondheid.
— Jij hebt alleen maar thuisgezeten!
Dat was de druppel.
— THUISGEZETEN?! — haar stem sloeg over in een schreeuw. — IK HEB GEWERKT! Ik hield het huishouden draaiende, waste jouw overhemden, kookte, maakte schoon! Ik verdroeg jouw moeder met haar eeuwige kritiek! Ik gaf mijn carrière op omdat jij zei dat een vrouw een ‘hoedster van de haard’ moest zijn! Ik begroef mijn ambities, dromen, plannen — allemaal voor jou! En jij… jij hebt me ingeruild voor de eerste de beste langbenige idioot!
Ze greep een glas water van tafel en gooide het in zijn gezicht.
— En weet je wat? Ik heb het uitgerekend. In acht jaar huwelijk heb ik vijfduizend achthonderdveertig uur aan jou en je grillen besteed. Dat zijn tweehonderddrieënveertig dagen van mijn leven! TWEEHONDERDDRIEËNVEERTIG DAGEN die ik in de vuilnisbak heb gegooid! Maar voortaan — GEEN ENKELE SECONDE MEER!
Oleg stond daar, veegde zijn gezicht af met zijn mouw, verbijsterd door haar woede. Zo had hij haar nog nooit gezien — haar ogen vlamden, haar haar was losgeraakt, haar hele houding straalde kracht uit.
— Je… je bent gek geworden…
— NEE! Ik ben eindelijk wakker geworden! Teken de documenten en WEGWEZEN! Anders zet ik jullie hele chatgeschiedenis met je moeder online. Dan weet iedereen wat voor ‘trouwe’ echtgenoot en ‘succesvolle’ zakenman je bent!
— Dat is chantage!
— Dat is WISKUNDE! — schreeuwde Julia. — Eenvoudige wiskunde! Jij hebt me bedrogen — min vertrouwen. Gelogen — min respect. Verraden — min liefde. En wat blijft er over? NUL! Jij bent voor mij NUL! Een lege plek!
Ze greep een rekenmachine en begon fel op de toetsen te drukken.
— Kijk: de waarde van de flat — twaalf miljoen. Delen door twee — zes voor jou, zes voor mij. De auto — twee miljoen, één miljoen elk. Het bedrijf — geschat op vier miljoen, twee miljoen elk. De rekeningen — drie miljoen, maar die zijn al weg. Ik heb ze besteed aan advocaten en morele schadevergoeding. Totaal voor jou — negen miljoen. Voor mij — evenveel. PUNT!
— Je krijgt geen cent! — brulde Oleg. — Ik vind wel een manier! Ik heb connecties!
— En ik heb HERSENS! — kaatste Julia terug. — En alle documenten! Elk bonnetje, elke kwitantie, elke overschrijving van de afgelopen acht jaar! Ik heb alles bijgehouden! Jij weet niet eens wat een brood kost!
Ze kwam dicht bij hem, keek hem recht in de ogen.
